Κατσαρός, Γιώργος

(Αμοργός 1888 – Νέα Υόρκη 1997). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του μουσικού του ρεμπέτικου τραγουδιού Γιώργου Θεολογίτη. Η απώλεια του πατέρα του σε ηλικία 9 ετών ανάγκασε τη μητέρα του, μαζί με τον Κ. και τη μεγαλύτερη αδελφή του, Σοφία, να εγκατασταθούν στην Αθήνα. Η πρώτη επαφή του με τη μουσική πραγματοποιήθηκε στην Αμοργό, ακούγοντας τον παππού του, ο οποίος ήταν εξαιρετικός τραγουδιστής και συνέβαλε καθοριστικά στον εμπλουτισμό του μελλοντικού ρεπερτορίου του. Στην Αθήνα τα μουσικά ερεθίσματά του περιλάμβαναν τα συνήθη μουσικά ακούσματα της εποχής, που προέρχονταν από στρατιωτικές μπάντες, χορωδίες και μαντολινάτες. Λίγο αργότερα, έπειτα από κάποιες επισκέψεις του στον Πειραιά, ο Κ. ανακάλυψε, στα ημιπαράνομα στέκια της περιοχής, τη ρεμπέτικη μουσική. Το 1914 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, ξεκινώντας τις εμφανίσεις του στις συνοικίες του νότιου Μανχάταν, στις οποίες κυριαρχούσε το στοιχείο των Ελλήνων μεταναστών. Η πορεία της ανέλιξής του ήταν άμεση και απόλυτα επιτυχημένη, εξαιτίας του εύρους του ρεπερτορίου του (έπαιζε ξένα τραγούδια, ελαφρά επιθεωρησιακά μέχρι και βαριά ρεμπέτικα) αλλά και του μοναδικού χειρισμού της κιθάρας, για το παίξιμο της οποίας χρησιμοποιούσε και τα δέκα δάχτυλα. Το 1919 κυκλοφόρησε ο πρώτος του δίσκος και ακολούθησε σειρά άλλων, οι οποίοι τον κατέστησαν γνωστό σε όλο τον κόσμο, όπου υπήρχαν Έλληνες. Επισκέφθηκε πλήθος χωρών, πραγματοποιώντας συναυλίες, ορισμένες από τις οποίες ήταν η Ιαπωνία, η Ινδία, ο Καναδάς, το Μεξικό, η Αυστραλία, η Αίγυπτος, η Νότια Αφρική κ.ά. Στην Αθήνα εμφανίστηκε για τελευταία φορά το 1995, δίνοντας την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να τον απολαύσει λίγο πριν από τον θάνατό του. Πρόκειται, ίσως, για τη μοναδική περίπτωση καλλιτέχνη, ο οποίος παράλληλα με την καλλιτεχνική του πορεία διένυσε και μια διαδρομή στο σύνολο της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας, αποτελώντας ταυτόχρονα τον συνεκτικό κρίκο των εκατομμύρια Ελλήνων μεταναστών απανταχού της Γης.